Sekan going in all night at Peels Bali. Expect the unexpected.

Kita Serumpun, means ‘we share the same roots’. Heading to Malaysia to spread some Indonesian sounds across the Malacca strait.

After years of hard work the first release for Jiwa Jiwa finally sees the light of day. What better way to celebrate than with a party in the soundbar in Amsterdam, Doka. Dea is no stranger to hifi bars. He helped create Studio Eksotika in Bali and has played across the globe showcasing his cosmic Asian infused disco sounds. While Dea prefers to be more in the background he has been steadily creating a name for himself with most recently a release on Peggy Gou’s Gudu Records.

In Indonesia he’s been mostly focussing on production work and recently did a record together with Diskoria. Where he collaborated with Adinda, which worked out so well that they created the duo Precious Bloom. Highlighting Asian city pop sounds but always firmly rooted in a uniquely Indonesian sound with a touch of experimental electronics. Sekan is no stranger to the Doka basement and he’s more than honoured to showcase you the wide variety the Indonesian archipelago and diaspora has to offer.

Ending the night will be a b2b between Dea & Sekan spanning sounds from across the globe.

Duik in het Indonesische nachtleven. 'A Night in Indonesia', in de drie zalen van Paradiso, is een festival op zich, met het beste uit de underground en de meest indrukwekkende live performers die er te vinden zijn tussen Yogyakarta en Amsterdam. De avond staat in het teken van het focusthema van deze editie van het Holland Festival: Indonesië.

In navolging van A Night Under Eastern Skies (Holland Festival 2015) laten de optredens tijdens A Night in Indonesia zien hoe Indonesische muzikanten traditionele elementen incorporeren in pop, folk, noise of elektronica. Zo combineert de band Kande uit Banda Aceh klassieke islamitische percussie met westerse gitaren en zang in het Atjehs. Het Javaanse duo Senyawa maakt akoestische metal met traditionele zang van het eiland Sulawesi, waar zanger Rully Shabara opgroeide. Filastine, met zangeres Nova Ruth uit Malang, is een van de rauwste en meest geëngageerde EDM-duo’s van het moment. Ten slotte zal Sekan (Jiwa Jiwa) een dj-set verzorgen met de lekkerste Indonesische disco, funk en boogie.

Jiwa Jiwa
Het label en platform Jiwa Jiwa is in het leven geroepen door Michiel Sekan, een dj uit Amsterdam, die onder zijn familienaam Sekan draait. Hij is half Indonesisch en is altijd op zoek naar nauwelijks bekende, zeldzame en vrijwel onvindbare muziek uit de archipel: funk, soul, disco, boogie en alles wat zich buiten de grenzen van die genres beweegt. Zijn reizen door het land van zijn voorouders hebben in hem de behoefte gewekt om de bijzondere klanken die hij opdiept te delen met de wereld. Jiwa Jiwa is de Indonesische meervoudsvorm van Jiwa, wat geest of ziel betekent. Met zijn werk wil Sekan muziek met een ziel verspreiden, muziek die de ziel kan verrijken en troosen. Afgelopen zomer ging hij drie maanden schatgra­ven op Java, op zoek naar obscure disco, rammelende funk en psychedelische melodieën uit de jaren zeventig en tachtig. Hij kwam terug met tassen vol cassettebandjes en platen. Daarvan draait hij tot diep in de nacht de fijnste tracks.

Senyawa
Het duo Senyawa, afkomstig uit Yogyakarta, bestaat uit Rully Shabara en Wukir Suryadi. Zanger Shabara groeide op in Sulawesi. In zijn zang gebruikt hij uitzonderlijke technieken uit de vocale tradities van het eiland, maar ook het grommen en grunten uit de metal. Suryadi bespeelt zelfgebouwde instrumenten met namen als ‘Garu’, ‘Bambu Wukir’ en ‘Akar Mahoni’. De Bambu Wukir is geïnspireerd op buisciters van eilanden in het oosten van Indonesië: een cilinder van bamboe waar snaren langs gespannen zijn. Het instrument kan scherp percussieve en delicaat tinkelende geluiden voortbrengen. De Akar Mahoni, die door meerdere muzikanten tegelijk kan worden bespeeld, is gemaakt van een enkele wortel van de mahonieboom, en combineert hals en snaren van een elektrische gitaar met repen leer voor bastonen, twee theremins en een synthesizer. Suryadi heeft het instrument ontworpen met meerdere bouwers, onder wie Lintang Radittya. Tijdens optredens gebruikt het duo doe-het-zelf elektronica om het geluid van zang en instrumenten live te bewerken. Terwijl Indonesische tradities de basis vormen van hun muziek, gebruiken ze speeltechnieken uit experimentele genres om zo een volstrekt eigen geluid te creëren. Ze spelen samen sinds 2010, toen Shabara tijdens een festival in Yogyakarta uitgenodigd werd om het podium te delen met Suryadi die op dat moment aan het optreden was. Vier dagen later hadden ze al nummers opgenomen die op hun eerste album zouden verschijnen. Ze hebben gespeeld met grote namen uit een internationaal circuit van improviserende musici, zoals Keiji Haino, Otomo Yoshihide, Trevor Dunn, Oren Ambarchi en David Shea. 

Filastine & Nova Ruth
Het duo van de Amerikaanse drummer, componist, producer en videokunstenaar Grey Filastine en de Javaanse zangeres en ontwerper Nova Ruth combineert eigentijdse elektronische beats met omgevingsgeluiden, zang, slagwerk en akoestische snaarinstrumenten. Grey Filastine omschrijft de stijl als 'bass music uit een toekomst waarin de wereld gekanteld is, de geografisch bepaalde muziektradities een remix ondergaan hebben, en zich een nieuw stadsgeluid heeft gevormd met ritmepatronen uit het Midden-Oosten en meanderende melodieën uit Azië.’ Ze spelen een show met dansers en extra muzikanten die ze speciaal voor het Holland Festival ontwikkeld hebben.

Boi Akih
De kern van Boi Akih wordt gevormd door vocaliste Monica Akihary en componist en gitarist Niels Brouwer. De Molukse achtergrond van Akihary speelt een belangrijke rol in het werk van het duo. Ze schrijft haar teksten in de taal van haar vader, het Haruku. Akihary's zang verraadt een grote affiniteit met de jazz. Dat is ook het genre dat Niels Brouwer als gitarist studeerde aan het conservatorium van Hilversum. Hun meest recente album Liquid Songs is gebaseerd op een traditie uit de Molukken. Oude verhalen worden aangepast aan de huidige tijd. Vloeibare verhalen noemen ze die. Dat proces geven ze een muzikale vorm met basklarinettist Tobias Klein en slagwerker Ryoko Imai. 

In de kleine zaal van Paradiso brengt Boi Akih met deze twee musici Controlling the Swing, een concert over de haat-liefde verhouding tussen Indonesië en Nederland, waarin Molukse melodieën, improvisatie, noise en andere klanken bij elkaar komen. Speciale gasten zijn de Balinese gamelanspeler I Made Subandi, vredesactivist en schrijver Rudi Fofid uit Ambon-Stad, en Lintang Radittya van Jogja Noise Bombing. Bijzonder aan dit concert is dat een Javaan, een Balinees en een Molukker het podium delen.

Jogja Noise Bombing 
Jogja Noise Bombing is een collectief van noise- en elektronicamuzikanten, maar ook een reeks festivals en evenementen. Drijvende kracht van Jogja Noise Bombing is Indra Menus, afkomstig uit de punkscene van Yogyakarta. Menus speelt in de noise band To Die en runt een eigen platenlabel: Relamati Records. In 2009 start hij Jogja Noise Bombing, omdat er in de stad nauwelijks podia zijn voor de muziek die hij en geestverwante musici maken. Als reactie daarop begint hij concerten te organiseren in de openbare ruimte. In de kelder van Paradiso kun je een van hun excessieve improvisatieconcerten meemaken. De groep opent de avond in de Grote Zaal met een korte compositie voor synthesizerorkest, die ze uitvoeren met de deelnemers van hun workshop ‘Synthesizer bouwen’.

Kande 
De muziek van Kande kent vele invloeden, zoals zestiende-eeuws soefisme en hedendaagse rock. De band is afkom­stig uit Banda Atjeh, de hoofdstad van de provincie Atjeh op Sumatra. Hun herkomst is terug te horen in het gebruik van traditionele, typisch Atjehese lijsttrommels. De voorman van de band, Rafly Kande, komt oorspronkelijk uit Singkil, in het zuiden van de provincie. In de jaren tachtig was hij een gevierde rockster. Naar verluid was het een bezoek aan een moskee dat een omslag veroorzaakte in zijn loopbaan. Hij voelde zich geroepen tot een diepere beleving van de Islam, iets dat een grote invloed heeft gehad op zijn muziek. De nummers die hij met Kande zingt, gaan over vrede, milieu en religie in tijden van hevige conflicten. Eind 2004 stierf een van de leden van zijn band in de tsunami die het noorden van Sumatra trof na een onderzeese aardbeving in de Indische Oceaan. Met zijn band Kande trad hij het daaropvolgende jaar op in kampen voor mensen die door de natuurramp dakloos geworden waren, om hen een hart onder de riem te steken. Ook speelden ze in benefietconcerten om geld voor de daklozen in te zamelen. Rafly werd benoemd tot Aceh Peace Ambassador en is sinds senator namens Atjeh in Jakarta.